Cându lo neaua s-cadâ, tu ‘mșeata apiritâ
Ca nâ fustani albâ di ‘nveastâ tiñisitâ,
Viniși tini pi lumi, a mea dulți hârseari,
Fluri’i amintatâ dit vreari multu mari.
Di dzua ta sirinâ nu pot s-țâ fac urari,
Câ zboarâli nu-agiungu ti vreari ahântâ mari.
Ma mi asprigiuru câ bana, a ția țâ-u tâxescu
Și-di a lumi’ei arali, daima s-ti-afirescu…
Ca-arâu treați chirolu, daima pi-aguñisitâ,
Cu apâ și-ma curatâ și-di multi ori mintitâ…
Țâ voiu mari agapi tu banâ, țâni minti,
Câ nu-i vreari ma mari ca vrearea di pârinti…
Sorin Lupci 4.12.2008